-Bota, ama, zer afalduko dugu?
-Ba ezer ez, seme, ezer ez. Sarrerako batzuk eta ezer gutxi gehiago…
-Beldurra ematen dit zure ezer ez horrek… patea eta zainzuriak eta kitto?
-Langostino gutxi batzuk ere badaude… a, eta salmoia erosi nuen, baina pikatzeko aina bakarrik, gu bakarrik gaude eta…
-Beno, haurrek ere afalduko dute!
-Haurrentzat tigreak eta kroketak egin ditut! Txikiak olagarroa jaten du, ezta?
-Nola zen arrainak eta ogia ugaltzen ziren bibliako pasadizo hura? Haren antza hartzen hasi da afari hau…
-Arraina aipatu duzunez… bisiguari patatak gehituko dizkiot?
-Hasierako “ezer ez” hura tamainaz zabaltzen hasi da. Ahaztu patatak… zuk egin nahi ez badituzu behintzat! Badakizu nik tortillatxo batekin… nahikoa!
-Nik? Esan dizut ez dudala ezer afaltzeko! Ez daukat gau osoa zutik pasatzeko gogoa! Minutu bat ere ez!
-Arrazoia duzu! Patea, zainzuriak, langostinoak, tigreak, kroketak, olagarroa eta bisigua jan eta afariaz paso egingo dugu, kito!
-Eta entrekota… xerratxo bana!
-Lasai! Tripa betetzeko ogia bustiko dugu!
-Ai ene! Baneon ba ni! Oraindik ogia egin behar dut!
-Beno ba, afalduko ez dugunez, ardoa irekiko dut behintzat!
-Bai, nik ere tragoxka bat hartuko dut! Hitzegiteko gogoa ematen dit, badakizu… ez gera ba gau osoa isilk elkarri begira egongo?
-Horixe falta dugu! Afaldu ez eta isilik egotea! Topa!
-Topa! Piztu ezazu sua! Arrain zopa berotzen hasiko naiz!
-Eta hemengo turroi hauek?
-Bai… ez al dute itxura ederra?
Iruzkina uztea