
Asteartea zen ate hura plazaren erdian agertu zenean, zehat-mehatz arratsaldeko bostak eta hamarretan. Ez zegoen hormarik, ez atebururik, ez eutsiko zion paretarik: haritzezko ate zahar bat, erdi-irekitako begi itxura zuen brontzezko heldu-leku bat eta lurretik bost hatzetara airean eusten zen zirpildutako lanpasa besterik ez, edo hori guztia. Inork ez zuen jakin hura nola iritsi zen ...