Oroitzen dut beste bizitza batean nahi ez nuen tokietan egoten nintzela, ez orain bezala; orain nahi dudan tokian nago. Oroitzen dut beste bizitza hartan ez nuela sentitzen nuena esaten, ez orain bezala; orain badakit plazera ematen duela sentitzen duzun hori esateak. Beste bizitza hartan derrigorrezko besarkadak ematen nituela ere oroitzen dut, orain berriz gogoak ematen didanean besarkatzen ...

Egongelako sofan botata nago, nire ondoan liburu bi, koaderno beltza, apunteena, boligrafoa, beltza hau ere, eta semeak jaso gabe utzi duen gitarra; pentsamenduak ere bueltaka, era guztietakoak, noraezetik noraezera eramaten zaituzten horietakoak; tira, eraman edo ekarri, hori ere ez dakit, ah, eta ordenagailua ere hortxe, pizturik magalean, baina ez dakit zerbait idatziko dudan edo telesailen ...

Sinesgaitza da, bai, baina horrela gertatu zen. Irratietan, telebistetan… esatariek ez zuten beste konturik, estralurtarren erasoa berehalakoa zen. Ni, etxe azpiko gotorlekura eramateko jan-edanak pilatzen ari nintzen kartoizko kaxa handi batean. Ordu batzuk, egunak, hilabeteak… zenbat egun iraungo ote zuen egoera honek? Nork jakin! Baina hondamendi handiago baten aurrean nintzen bat-batean. Toth, gure etxeko txakurra, ...

Lehen ekitaldia, VI. agerraldia   Hamlet sartuko da ezpata eskuan duela. HAMLET: Klaudio!! Klaudio!! Zatoz berehala!! Klaudio sartuko da. KLAUDIO: Hamlet! Deitu egin nauzu? HAMLET: Bai, deitu egin zaitut! KLAUDIO: Eta? Zer nahi duzu? HAMLET: Zuk akabatu al duzu nire aita? KLAUDIO: Tira, esateko modu bat da, bai… HAMLET: Beraz, gauzak horrela, ez daukat beste irtenbiderik… KLAUDIO: Zer? Mozkortu? HAMLET: Edateari utzi diot aspaldi… duela orduerdi hain zuzen ere! KLAUDIO: Orduan? Zein da duzun irtenbide bakar hori? HAMLET: Hauxe! Hamletek ezpatarekin ...

-Ei… Moli… bai? -Ez, Sara, ez… segurtasun zaindaria lentzeria sailean dabil kuxkuxean oraindik… -Allakuidaus, ezin dut gehiago, egun osoa kanpin-denda honen ondoan makurtuta eman dut, bizkarra txikituta daukat! Sara tente jarri eta ostiko bat eman zion plastikozko eserleku tolesgarriari, jauzi txiki bat eman Moliren ondoraino. eta irribarre eginez eskua ipurdian jarri zion. -Harrapatu egingo gaituzte, ikusiko duzu! -bota zuen ...

Markel naiz, 14 urte ditut eta hementxe nago komunean sartuta kisketa itxita eta ispiluari begira. Zergatik? Nola liteke? Arren munduko gurasook, ahaztu behingoz ezpainetako barrak. Ahaztu, ezpainetako barra batek hankaz gora jarri dezake zoragarria izan zitekeen zuen seme-alaben etorkizuna. Alokairuzko etxe batean bizi naiz mendi artean galdutako herri txiki batean. Nire gurasoek apenas ordaindu dezakete alokairua. ...

Begiak kliskatu nituen. Zeri begira zeuden haiek guztiak? Bazkariko tomate arrastoak ote nituen aurpegian? Ez, hori baino okerragoa zen; izan ere, begira zeuden pertsona haiek oso bortizki erreakzionatzen hasi ziren. Batzuk zurbil jarri ziren, beste batzuk botaka egiten hasi ziren, izan zen buelta eman eta ihes egin zuenik ere. Gehienek begi irtenak zituzten eta konturatzerako ...

Batzuetan gertatzen da, bila ez gabiltzan hori topatzen dugunean, tira, agertzen zaigunean. Ahaztuta dugun hori, ezabatuta. Nola den posible hura bat batean agertzea? Sinesgaitza? Kasualitateak existitzen dira, ezusteak, ikarak, jakina existitzen direla. Akaso predestinatuta gaude ezkutatu dugun hori berriro begien aurrean aurkitzeko? Rockzalea naiz… nintzen… tira, nola esan, egia da balada hura ahaztuta nuela. Disko hura. Nolanahi ere, azalik gabeko ...

-Ze lerdokeria da hau? Zer dugu guk hirurok amankomunean? -Ez dakit, baina elkarrekin abiatzea erabaki dugu eta egingo dugu. Kito! Lerdokeria galanta izango da, baina listo, ia, txiton! -Baina nora goaz? -galdetu zuen barraskiloak. Inork ez zuen erantzun. -Tira -hartu zuen hitza euliak handik segundo batzuetara. -baten batek erantzun beharko lioke barraskiloari… galdera ona da… nora goaz? -Zergatik galdetzen duzu? ...

Etxeko atea itxi eta berehala hasi zen saltoka eta dantzan. Bost axola gauerdia izatea eta beheko amonak bera gorrotatzea. Hura zen poza. Berehala Mirariri deitu behar zion. Gorputz osoa dardarka zuen emozioaren emozioz. Zenbakiak ganoraz markatzeko ere ez zen gai. -Ni naiz, entzun, entzun, entzun… ez dut gaurko gaua bizitza osoan ahaztuko. Eskerrik asko, eskerrik asko ...