Ez zen oso ohikoa 47 urtetan medikura hain gutxitan joatea, baina joan egin zen, atera kontuak.
Landerrek min keinuak egin zituen medikuak sabelaldea ukitu ahala.
-Mina? –galdetu zuen medikuak aztertzen jarraitzen zuen bitartean.
-Pixka bat bai… -kexatu zen Lander. Mina ez zen oso handia, baina bai oso deserosoa.
Medikuak aztertzeari utzi eta bere koadernoan apunteak hartu zituen.
-Eta? Larria al da? Zer daukat?
-Ezer asko ez, uste dut muskulu bat duzula minberatuta, hortxe, kaxa torazikoren azpian.
Apunteak hartzen jarraitzen zuen begirada altxatu ere egin gabe.
-Eta? Nondik norakoa ote den? Gehiegikeriren bat egin duzu? -medikuak.
Landerrek medikua begiratu zuen. Noraino zegoen behartuta guztia kontatzeko? Medikuari dena esan behar al zaio? Gertatutakoa nahikoa eragozgarria zen.
-Agian bart, baliteke, plazako tabernan…
Medikuak begirada altxa zuen, atentzioa deitzen zion Lander itzulinguruka ibili behar hura.
-…lankideekin ardotxo bat hartzen ari ginen, eta halako batean…
-Halako batean?
-…hantxe zegoen, guri begira… bera, badakizu, banketxera etorri den zuzendari berria, ezagutzen duzu? Ilegorria da…
Medikuak baietsi egin zuen. Zein norabide ote zuen historia hark?
-Eta bat batean guregana gerturatzen hasi zen, eta ni… tira, ni… arnasa hartu nuen sakon, barruraka…
-Zer?
-Bai, badakizu, arnasa barrura hartuta tripa desagertu egiten da…
Medikuak Lander begiratu zuen. Ehun kiloren bueltan behar zuen. Arnasa sakon, oso sakon hartu behar izango zuen tripatzar hura desagerrarazteko.
-Bera guregana etortzean ni begi onez ikustea nahi nuen, besterik ez, hain da erakargarria… ilegorria dela esan al dizut?
-Bai esan duzu, bai…
-Ez nuen uste gurekin denbora asko emango zuenik… tripa barruan eustea erraza izango zitzaidala uste nuen, baina ordu laurden pasa eman zuen gurekin berriketan.
-Ordu laurden pasa?
-Zehazki hamasei minutu eta berrogeita bi segundo.
-Ufa!
-Ondoren hasi zitzaizkidan minak, horregatik etorri naiz zuregana.
Medikuak hasperen egin zuen.
-Arnasari eusteak sortu dizu kaxa toraziko azpiko muskuluko min hori, zalantzarik ez. Pasako zaizu, baliteke luzatzea, baina pasako da.
Lander lasaitu egin zen gorritu ahala.
-Tontakeria bat izan da, ezta?
Medikuak baietsi egin zuen irribarrez koadernoan apunteak hartzen jarraitu zuen bitartean.
-Eta? Zure ondotik pasatzen den hurrengoan zer egingo duzun pentsatu duzu? Berriro arnasari eutsiko diozu?
Landerrek begirada pentsakor galdu zuen. Ez zuen horretan pentsatu. Medikuak errezeta luzatu zion.
-Zer da hau? Honek mina kenduko dit?
-Gutxi gora behera. –Erantzun zion irribarrez medikuak.
Landerrek errezeta ozen irakurri zuen.
-“Plazako tabernatik eta banketxeeetako ilegorriengandik urrun ibili.”
Iruzkina uztea