– Arratsaldeon, esan…
– Zera… ordulariak konpontzen dira hemen ezta?
– Bai, hori egiten dugu gehien bat. Ea ba, erakutsi zein arazo duen zureak…
– Bai, baina hori baino lehen gauza bat jakin behar duzu.
– Bota…
– Egia esan, ez dago hondatuta.
– Ez dago hondatuta?
– Ez.
– Orduan jakin daiteke zein da zure ordulariaren arazoa?
– Ordulariaren arazoa?
– Bai.
– Ba zera, ez duela ordua ematen.
– Ordularia ez dago hondatuta baina ez du ordua ematen… zuzen nabil?
– Oso zuzen.
– Tira, hori eta hondatuta dagoela esatea oso antzekoa da. Ikusi dezaket?
– Jakina, hemen dago.
– Mila esker jauna… eta arazoa beraz, ordua ez duela ematen da…
– Hori da. Ederki azaldu duzu.
– Bai nabarmena da. Argi ikusten da zergatik ez duen ordua ematen. Eta arrazoi duzu, ez dago hondatuta. Ezta?
– Ez, ez dago.
– Baina egia da ere, hau ez dela ordulari bat.
– Ba horretan ere arrazoia eman beharrean nago, ez da ordulari bat, ez jauna.
– Izan ere hau kalabaza bat da, ezta? Kalabaza eder bat!
– Bai, halaxe da. Arrazoi duzu. Kalabaza eder bat da.
– Eta zuk zure Kalabaza… “konpondu” egin nahi duzu?
– Ez, konpondu ez, ez dago hondatuta. Baina zerbait egiterik bazenu… Nire kalabazak ordua eman dezakeela pentsatuta bakarrik… uff…
Iruzkina uztea